Zondag 29 juli

Vandaag was een dag van wederom vroeg op, de wekker stond weer om 7 uur. Maar het opstaan verliep vandaag niet zo makkelijk. Sandra, Chani en Melvin zaten al bijna klaar terwijl Richard en Michelle nog steeds moeilijk overeind kwamen. Gelukkig is dit de laatste dag voordat we eens rustigere dagen krijgen en meer de natuur gaan opzoeken! Maar eerst het verhaal van vandaag.

Toen eenmaal iedereen wakker was, aangekleed en ontbeten gingen we naar onder om te vragen hoe we het beste naar Arlington Cemetery konden komen. Aan de receptie vertelde een man dat we het beste de metro konden pakken, we hadden vandaag helemaal geluk want hij had nog 5 metrokaartjes liggen die vandaag de hele dag geldig waren in DC! Die hadden andere mensen die ze niet meer nodig hadden deze week achtergelaten, weer een hoop geld gespaard vandaag dus. Dus hebben we de metro naar Arlington gepakt, uitgestapt daar en het visitor centre in. In het visitor centre kregen we te horen dat we het beste een tour met een soort klein treintje konden maken, dan hoefde je niet veel te lopen en kreeg je ook nog wat veel informatie erbij tijdens de rit. Dus kochten we de kaartjes en gingen we op weg naar de eerste stop, het Kennedy graf. En onderweg hiernaartoe lagen allemaal millitaire! Arlington Cemetery is namelijk een begraafplaats voor militaire en soms andere belangrijke mensen. En wat is dat groot zeg, er lagen graven zover het oog reikte! Zeer indrukwekkend! Bij het graf van Kennedy lag natuurlijk John F. Kennedy zelf daarnaast zijn vrouw, een dochter zonder naam die meteen is gestorven bij de geboorte en een zoontje die 2 dagen na zijn geboorte is overleden. Zijn andere zoon is niet hier begraven die is namelijk gecremeerd en uitgestrooid in zee. Het was een zeer respectvol graf, niet veel bijzonders maar wel groot. De Kennedy's hebben hier zelf een heel stuk gekocht voor hun graven. Ook stond achter de graven de vlam die door de vrouw van Kennedy is aangestoken en voor altijd blijft branden hier. Iets naast deze graven lag ook de broer van Kennedy, Robert Kennedy. Daarna zijn we verder gereden naar het graf van de onbekende soldaat. We waren net op tijd om 11 uur om de wisseling van de wacht te zien. Dit ging allemaal zeer officieel en was zeer mooi om te zien. Op deze plek lagen 4 onbekende soldaten, WO I, WO II, Vietnam oorlog en de Korea oorlog. Vandaag de dag liggen er nog maar 3 doordat een van de soldaten is geidentificeerd en ergens anders door zijn familie is begraven. Deze soldaat was van de Vietnam oorlog. Dit graf is sinsdien (20 jaar geleden) leeg. Als laatste stop op de route stopten we bij het Arlington House. Vanaf hier hadden we een mooi uitzicht op DC. In dit huis heeft 30 jaar lang generaal Lee gewoond. De man die zich niet wilde verzetten tegen zijn eigen bevolking. We zijn even snel het huis binnen gegaan om een paar kamers te bezichtigen.We reden weer verder en zagen ook nog onderweg het graf van Howard ook een president zo'n 150 jaar geleden.

Weer verder naar de uitgang van het graf en daarna met de metro even snel langs het pentagon. Het was hier echt zo zwaar beveiligd niet normaal! overal camera's en FBI! Natuurlijk mocht je hier dus eigenlijk ook geen foto's maken.....

De metro weer op en naar Washington DC om alle memorials te bekijken die we wilden zien. Maar eerst hadden we zeer veel honger! Dus op naar een food court. Jammer genoeg was het food court dicht, maar gelukkig voor ons was er een store open, een soort van Subway. Dus lekker een broodje gegeten en we konden er weer tegenaan. De metro naar het Washington Monument en daar uitgestapt. Als eerste wilde we dus even op de foto met het Washington Monument, de obelisk. Want we stonden nu zeer dichtbij om een foto te maken. Even op een bankje zitten dachten we, todat Sandra opeens een gil gaf, en ja hoor ze was door haar broek gescheurd! We moesten erbij vermelden dat het kwam doordat het een oude broek was. Natuurlijk kwamen wij niet bij van het lachen. Gelukkig zag je het niet wanneer ze liep dus liepen we gewoon verder.

De volgende halte zou het Lincoln Memorial worden. Onderweg kwamen we eerst nog bij het World War II Memorial, wat zeer groot en erg indrukwekkend was. Even wat foto's maken even naar de wc hier en weer verder. De weg hier naar toe was erg lang, maar vandaag was het warm, maar niet zo warm als gisteren. De zon scheen maar de zon brande niet zo fel op de huid als gisteren. Alhoewel zo voelde het, Richard en Michelle zijn toch nog behoorlijk verbrand vandaag! Maar goed, bij het Lincoln Memorial de trappen op en daar zat hij het gigantische beeld van Lincoln in de stoel. Even een paar foto's en daarna zitten in de schaduw op de trappen voor de ingang. Chani moest naar het toilet dus zochen Melvin en Chani even een toilet. Na 10 minuten zoeken kwamen we erachter dat er een toilet was in het memorial...shit want daar zaten we net 10 meter naast de wc. Weer voor niks gelopen. Richard lag onderhand lang uit te slapen op de trappen.

Iedereen behalve Melvin had het onderhand wel eens gehad met de steden en wilde graag terug naar het hotel. Dus moest Melvin zich er maar bij neerleggen en mee lopen, terug naar de metro. Onderweg kwamen we nog het Korean Memorial tegen, wat echt zeer mooi was! Het was een stukje grond met planten en beelden van soldaten alsof ze op verkenning waren. Zeer mooi gemaakt. Iets verderop lag ook het Martin Luther King Jr. Memorial. Vanaf hier had je een mooi uizicht op het Jefferson Memorial, dus konden we hier mooie foto's maken. De oudjes en de niet zo oudjes die moe waren wilden even zitten bij het Martin Luther King Jr. Memorial. Melvin wilde graag het Roosevelt Memorial zien en is hier toen in zijn eentje even heen gelopen. Dit Memorial was erg groot (lang) en er waren zeer veel mooie beelden, uitspraken en fonteinen. Onderweg moest Chani bij elke leuke eekhoorn blijven staan om even te kijken. Wat heeft ze getallenteerde eekhoorns gezien zeg.

Met de metro terug naar de wijk Rosslyn, waar wij overnachten, en een restaurant zoeken. We kwamen uit op een aardig restaurantje waar we eens een fatsoenlijk dinner kregen i.p.v. altijd fastfood, want dat hadden we deze week wel genoeg gehad. We aten eindelijk eens lekker biefstuk, zalm en spareribs met een lekker toetje erna.

Nu zijn we weer op de kamer en hebben weer het meeste ingepakt om morgen verder te rijden naar de Niagara Falls. Hopen dat het hotel, met uitzicht op de watervallen, ook echt zo goed is! Het wordt morgen een lange rit, maar liefst 8 uur rijden zonder stops en files meegerekend. Voor Richard dus een lange dag om te rijden maar voor de rest lekker in de airco zitten en uitrusten, of slapen. Vanaf morgen overnachten we ook aan de Canadese kant van de Niagara Falls. Voor de eerste keer Canada in! Voor meer info en andere foto's kijk op Sandra's blog, zie rechts onder in de link! Zie ook weer de foto's van vandaag trouwens!

Tot het volgend verhaal!

Chani & Melvin

PS: voor degene die het nog niet is opgevallen, Melvin had vandaag een Superhelden ego.